تأثیر آموزش‌های مجازی ضمن خدمت بر میزان استفاده از تجهیزات هوشمند و کیفیت فرایند یاددهی-یادگیری در بین معلمان دوره ابتدایی

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش‌های مجازی بر توانمندسازی معلمان در زمینه استفاده از تجهیزات هوشمند در دوره ابتدایی است. در این پژوهش از روش ترکیبی استفاده شده است. در بخش کیفی با 14 نفر از معلمان دوره ابتدایی، کارشناسان و مدیران مصاحبه شد. در بخش کمّی با استفاده از یافته‌های حاصل از مصاحبه‌ها، پرسش‌نامه‌ای با 22 گویه تدوین شد. روایی این پرسشنامه به تایید متخصصان رسید و ضریب پایایی بخش‌های مختلف آن از 79 تا 92 به‌دست آمد. برای انتخاب حجم نمونه از روش مبتنی بر استانداردهای نرم‌افزار G power استفاده شد. یافته‌ها حاکی از آن است که میزان استفاده از تجهیزات هوشمند در بین معلمان دوره ابتدایی محدود است. یافته دیگر اینکه میزان استفاده از تجهیزات هوشمند با افزایش کیفیت فرایند یاددهی-یادگیری رابطه منفی (غیرمعنادار) دارد؛ ضمن آنکه شرکت در دوره‌های آموزش مجازی با میزان استفاده از تجهیزات هوشمند رابطه‌ای ندارد؛ در حالی که شرکت در این دوره‌ها با افزایش دانش و مهارت معلمان و همچنین افزایش کیفیت فرایند یاددهی-یادگیری رابطه مثبت دارد. تحلیل نهایی که با کمک یافته‌های کیفی انجام شد، پژوهشگر را به این نتیجه رساند که دوره‌های آموزش مجازی اگرچه به بهبود نگرش و ارتقاء دانش معلمان منجر می‌شود اما عملاً به افزایش استفاده از تجهیزات هوشمند و فرایند تدریس منجر نمی‌شود. پیشنهاد می‌شود که آموزش‌های حضوری و کاربردی جای آموزش‌های مجازی و نظری را گرفته و یا حداقل به موازات آموزش‌های مجازی جدی گرفته شود.